Elke donderdag van 13.40 uur tot 13.55 uur doe ik bewaking op de speelplaats van onze school. Leerlingen buiten houden, toiletten controleren, geschillen en disputen oplossen. Enfin vervelen doe je je niet.
Afgelopen donderdag lag er een jongen op de speelplaats. Hij huilde. Bleek dat een andere leerling hem geduwd had en dat hij op zijn tanden was gevallen. Zoals dat past staan er onmiddellijk een pak leerlingen bij het spektakel te koekeloeren. Gelukkig maar, want samen zochten en vonden we het stuk tand dat op de speelplaats lag.
De jongen mee naar binnen, de mama gebeld, geïnformeerd naar de tandarts, een glaasje water gegeven, de directie erbij geroepen, de klasleerkracht op de hoogte gebracht. En een glas melk gezocht om het stukje tand in te leggen. Dat moet zo, dachten collega's. Tanden blijven dan langer 'vers'.
Het werd half vier en de mama van de onfortuinlijke leerling kwam op school aan. Ze had reeds een afspraak met de tandarts gemaakt. Schooltas in orde. Papieren van de verzekering en het glaasje met melk en tand ...
Wie heeft het glaasje gezien? Waar is het gebleven? Bleek dat de poetsvrouw het glas met melk en tand had weggespoeld. Zomaar door de gootsteen in de leraarskamer. Foetsie melk, foetsie tand.
s' Anderendaags zagen we dat de tandarts, het was een vrouw zonder bril, het toch netjes had kunnen oplossen. De jongen heeft opnieuw een mooi gebit.
